IJsberen (Polar bears) komen voor in Noord-Canada, Noord- en Oost-Groenland en Spitsbergen. Deze gebieden zijn geen nationale parken waar elk jaar veel wandelaars de uitgestippelde trails lopen, terwijl rangers een oogje in het zeil houden. Als je hier op wandel gaat dan neem je als preventie geen pepperspray mee maar een geweer. Het is een goed idee om dergelijke expedities met een grotere groep te organiseren zodat je in zones met verhoogd risico altijd iemand op de uitkijk kan plaatsen, ook ’s nachts.
Net zoals zwarte en bruine beren zullen ook ijsberen in principe mensen vermijden. Maar ijsberen zijn echte vleeseters. De Inuit noemen ze ‘Nanuk’, het dier dat veel respect afdwingt.
Tijdens het wandelen
De kans op het ontmoeten van een ijsbeer tijdens een zomerse trekking is ontzettend klein. Het aantal ongevallen met wandelaars in de zomer is dan ook zo goed als nihil. Laat je dus niet afschrikken door het gevaar, maar neem wel je voorzorgen.
Mocht er een beer in de omgeving gesignaleerd zijn, dan is iedereen in de streek snel op de hoogte. Men zal het jou vertellen voor je vertrekt.
Je zal een beer snel genoeg van ver opmerken. Arctische gebieden zijn immers niet of laag begroeid. Als je een beer ziet, wandel dan rustig weg en verlaat het gebied.
Mocht de beer toch naar je toekomen, wat hoogst onwaarschijnlijk is, dan zijn er een paar zaken die je kan doen.
Blijf dicht bij elkaar en maak je groot en indrukwekkend en maak veel lawaai. Schreeuw, brul en sla met potten en pannen op elkaar. Dat volstaat meestal om de beer af te schrikken.
Helpt dat niet en de ijsbeer blijft dichterbij komen dan kan je de ijsbeer wel afschrikken door waarschuwingsschoten te lossen.
Het schieten op een beer doe je niet, tenzij in uiterste nood, wat in de praktijk niet mag voorvallen. Een beer doden in Groenland leidt tot een onderzoek dat even ernstig genomen wordt als een moordonderzoek op het verdacht overlijden van een mens.
Je kan ter plaatse een geweer huren, met groot kaliber en speciale munitie. Het spreekt van zelf dat je met zo’n geweer moet kunnen omgaan. Een ongeval is snel gebeurd.
Het bivak
Sla je tent op waar je een beer van ver kan zien en horen. Vermijd plaatsen waar verse sporen, uitwerpselen of etensresten van beren te zien zijn. Zones met veel ijs (zee-ijs, gletsjers), passages langs de kust (canyons, smalle kliffen) of zones waar een ijsbeer gesignaleerd is zijn plaatsen met een verhoogd risico.
Bewaar het voedsel op minstens 50 meter van de slaaptenten. Hou het geweer klaar. Op plaatsen met een verhoogd risico loop je om beurt de wacht zodat je een beer tijdig kan opmerken.